W sytuacji zakończenia związku/małżeństwa, z którego para posiada wspólne małoletnie dzieci często koniecznym jest sądowe uregulowanie kontaktów z dzieckiem jednego z rodziców – tego z którym dziecko nie będzie zamieszkiwać na stałe. W jaki sposób to zrobić? Wyjaśniamy w artykule. Do pobrania również wzór wniosku o ustalenie kontaktów z dzieckiem.
Sądowe uregulowanie kontaktów z dzieckiem wydaje się być ostatecznością. Warto w takiej sytuacji uzyskać porozumienie i kontaktować się z dzieckiem w sposób elastyczny, dostosowany do trybu życia obojga rodziców oraz potrzeb dziecka.
Przepisy nakazują, aby rodzice ustalając kontakty z dzieckiem mieli przede wszystkim na uwadze dobro dziecka i jego rozsądne życzenia w tym zakresie. Mamy także możliwość skorzystania z pomocy mediatora, który w zakresie kontaktów z dzieckiem pomoże sporządzić stosowną ugodę.
Co obejmują kontakty z dzieckiem?
Zgodnie z art. 113 § 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego kontakty z dzieckiem obejmują w szczególności przebywanie z dzieckiem (odwiedziny, spotkania, zabieranie dziecka poza miejsce jego stałego pobytu) i bezpośrednie porozumiewanie się, utrzymywanie korespondencji, korzystanie z innych środków porozumiewania się na odległość, w tym ze środków komunikacji elektronicznej.
Każda z wyżej wymienionych form kontaktu z dzieckiem może zostać uregulowana przez sąd.
Postępowanie przed sądem w sprawie o kontakty z dzieckiem
Postępowanie w sprawie o kontakty z dzieckiem należy do trybu postępowania nieprocesowego. Postępowanie takie inicjujemy poprzez złożenie w sądzie rodzinnym właściwym dla miejsca zamieszkania lub zwykłego pobytu małoletniego dziecka – wniosku o ustalenie kontaktów z dzieckiem.
We wniosku musimy konkretnie wskazać w jaki sposób domagamy się ustalenia kontaktów z dzieckiem, bowiem sąd rozstrzygający sprawę będzie procedował jedynie w tym zakresie. Pamiętajmy o tym, aby uregulować kontakt z dzieckiem nie tylko w dni powszednie i weekendy, ale również w okresie ferii, wakacji, Świąt Bożego Narodzenia, Wielkanocy, Dnia Ojca/Matki, urodzin, itp. To pozwoli nam na zaplanowanie wspólnego czasu z dzieckiem.
W tym zakresie powinniśmy również rozważyć formę wykonywania kontaktu z dzieckiem, tj. wskazać w jakim miejscu mają odbywać się kontakty (poza miejscem zamieszkania dziecka), a także czy w kontaktach ma uczestniczyć osoba trzecia (np. kurator sądowy), czy też kontakty mają odbywać się pod nieobecność konkretnej osoby. Co istotne, jeśli zależy nam na zabezpieczeniu kontaktów z dzieckiem na czas trwania toczącego się postępowania powinniśmy i w tym zakresie złożyć stosowny wniosek.
Wniosek o ustalenie kontaktów z dzieckiem może również zawierać inne żądania, stosownie do okoliczności we wniosku możemy żądać, aby sąd zobowiązał danego rodzica do określonego postępowania, tj. np. do uczestnictwa w terapii rodzinnej, bądź też do odbywania kontaktów z dzieckiem w stanie trzeźwości.
We wniosku możemy także żądać zagrożenia jednemu z rodziców nakazem zapłaty określonej kwoty pieniężnej za każdorazowe naruszenie zasad odbywania kontaktów z dzieckiem. Każde z żądań musimy odpowiednio uzasadnić.
Ponadto, we wniosku powinniśmy wskazać dowody na poparcie swoich twierdzeń. W tym zakresie nie ma żadnych ograniczeń, przykładowo możemy zgłosić świadków, wskazując fakty, które mają być wykazane ich zeznaniami, a także załączyć do wniosku inne dowody w postaci zdjęć, nagrań, które będą obrazowały relację łączącą danego rodzica z dzieckiem. Przedstawione dowody winny uzasadniać uregulowanie kontaktów z dzieckiem w kształcie zaproponowanym przez nas we wniosku.
Sąd może również przeprowadzić określone dowody z własnej inicjatywy, jeśli uzna to za konieczne. Często w sprawach rodzinnych dowodem w postępowaniu jest opinia Zespołu Specjalistów Sądowych, czyli zespołu biegłych psychologów, którzy badają sytuację rodzinną stron i dziecka.
Do wniosku o ustalenie kontaktów z dzieckiem poza ww. elementami należy także dołączyć dokument w postaci odpisu aktu urodzenia dziecka i potwierdzenie uiszczenia opłaty sądowej w kwocie 100 zł.